همه چیز درباره «پالرمو» و صحبت های موافقان و مخالفان عضویت ایران

پالرمو مثل FATF و CTF، جنجالی ترین کنوانسیونیه که دولت جمهوری اسلامی ایران قصد عضویت در اون داره.

موضوعی که جنگی بین مجلس و شورای نگهبان قانون اساسی به وجود آورده و هنوز، مجمع تشخیص مصحلت نظام نتونسته در جلسات زمستونی، درباره پیوستن یا نبود الحاق ایران به این سازمان بین المللی، به جمع بندی مشخصی برسه و اون طور که دبیر مجمع در دومین شنبه بهمن ماه اعلام کرده، نیاز به کار کارشناسی بیشتری داره.

اما انگار تصویب اون در مجمع، با در نظر گرفتن استدلالای حقوقی دولت، دور از ذهن نباشه.

رئیس کمیته حقوق بین‌الملل کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس، مهر ماه امسال با بیان اینکه مخالفان پیشنهادات مربوط به FATF و پالرمو، تا کنون یه خط تحلیل کارشناسی درباره دلایل مخالفتشان ارائه نکرده‌ان، گفت که نمایندگان براساس چیزی که به خیر و صلاح مملکته تصمیم می‌گیرند و با اس ام اس‌های ناشناس و بد و بیراه از رای‌شون منصرف نمی‌شن.

مخالفان و موافقان این طرح هم مثل اف ای تی اف، بسیاره. در گزارش امروز، در آستانه بررسی یکی از مهم ترین پیشنهادات مجلس در سال نود و هفت، نگاهی داریم به داستان پالرمو و بررسی نظرات موافقان و مخالفان طرح. با ما همراه باشین.

حتما بخوانیمد:

پالرمو یعنی چی؟

پالرمو، معنی خاصی نداره. اسم شهری در کشور ایتالیا هستش و مرکز ایالت خود مختار سیسیل که این روزا، بیشتر از یم میلیون نفر جمعیت داره و یکی از نقصدهای گردشگری تاریخی قشنگتر این کشور هستش.

پس به دنبال مخفف PALERMO نباشین که معنی خاصی نداره!

کنوانسیون پالرمو چیه؟

کنوانسیون پالرمو، کنوانسیون مقابله با جرایم منظم فرا ملی یا بین المللی.است که مربوط به سازمان ملل متحده و  United Nations Convention against Transnational Organized Crime نامیده می شه.
این کنوانسیون در سال ۲۰۰۱ میلادی به وسیله اعضای سازمان ملل متحد در شهر پالرمو ایتالیا به تصویب رسید و از بیست و نهم سپتامبر سال ۲۰۰۳ میلادی، واسه کلیه کشورهایی که به عضویت سازمان ملل متحد درآمده ان، اجباری شد.
یه صد و هشتاد کشور جهان، تا کنون به عضویت کنوانسیون پالرمو درآمده و تلاش داره تا عزمی بین المللی واسه مقابله با جرایم ساختار مند باشه. جرایمی که به وسیله شبکه‌های پیچیده و اخلالگران نظام اقتصادی و سیاسی طراحی می شه تا تهدیدی واسه کشورای جهان باشن. توضیحات بیشتر می خواید، مستقیما به سایت رسمی سازمان ملل در این مراجعه کنین.

یکی از مشکلاتی که در راه مقابله با جرایم ساختار مند و سازمان دهی شده هست، تعریف متفاوتیه که کشورهاه از این دسته جرایم ارائه می کنن. در واقع، تشخیص مصداقای این نوع گناه کاری، یکی از چالشای پیش روی جهان هزاره سوم میلادی واسه مقابله با مفسدانیه که دامنه فعالیت اونا، به خاک یه کشور محدود نمی شه.
پس، کنوانسیون پالرمو، اهتمامی جمعیه با خرد جمعی و مشارکت همگانی هم جهت با همکاری در برابر جرایم منظم در بخشای جور واجور.

اعضای این کنوانسیون چه وظایفی دارن؟

پذیرش  عضویت در این کنوانسیون، به  معنی قبول کردن تعهداتیه  که در  اون قید شده.

مانند:

• مقابله با قاچاق آدم و اعضای بدن آدم به خصوص قاچاق زنان و کودکان
• مقابله با قاچاق زمینی، هوایی و دریایی مهاجران و پناهندگان
• مقابله با قاچاق اسلحه گرم و اجزای اون و جلوگیری از روندهای ساخت اون

• مقابله با پولشویی منظم و مفاسد مالی

هر کشوری که بخواد در زیر مجموعه موارد اشاره شده باشه، باید در کل مجموعه کنوانسیون عضو شه.
ماده هفت این کنوانسیون به صورت مشخص درباره مقابله با پول شویی اشاره هایی داشته.

داستان پیوستن ایران به پالرمو جدیده؟

خیر. مربوط به سال نود و دوه. لایحه الحاق ایران به این کنوانسوین سازمان ملل متحد، در تاریخ ۱۳۹۲/۰۹/۱۹ به وسیله دولت وقت، به مجلس شورای اسلامی تقدیم شد، اما به دلیل حساسیت لایحه و نیاز به کار کارشناسی حقوق گسترده، مسکوت گذاشته شد.
پس از اون، ۲ سال بعد یعنی در تاریخ ۱۳۹۵/۰۴/۱۳ به وسیله دولت به مجلس دهم در آخرین روزای فعالیت دولت اول حسن روحانی، تقدیم مجلس شد و نمایندگان خونه ملت، چهارم بهمن ماه سال پیش، با وجود اعتراضات جدی در مجلس و رسانه ها درباره تصویب اون، اونو به تصویب رساندند. بر این پایه، ایران باید شروط ۵ گانه رو قبول کنه و اجرا کنه.

شروط ۵ گانه در کنوانسیون پالرمو که ایران، معتقد به اجرای اون هستش چیه؟

شروط پنج گانه که در کانون توجه منتقدان تصویب این لایحه در مجلس قرار گرفته عبارتند از:

• ایران، مفاد کنوانسیون حاضر از جمله بندهای دوم، سوم، پنجم، دهم و بیست و سوم کنوانسیون پالرمو رو براساس قوانین و مقررات داخلی خود، مخصوصا اصولی که قانون اساسی تفسیر کرده، اجرا می کنه.
• ایران، مجبور به ترتیبات بند دوم ماده سی و پنجم این کنوانسیون در مورد برگشت هر اختلاف به وجود اومده به وسیله تفسیر یا اجرای محتوای کنوانسیون که از راه گفتگو، حل و فصل نشه، به داوری یا دیوان دادگستری بین المللی لاهه نیس.
  برگشت اختلاف به داوری بین المللی، فقط با رعایت مفاد اصل یه صدو سی و نهم قانون اساسی شدنیه.
• ایران، در مورد پایه قرار دادن موارد پانزدهم، شانزدهم و هجدهم کنوانسیون درباره همکاری در مورد استرداد یا معاضدت قضایی، طبق مورد اراده کردن می کنه.
• از نظر ایران، این کنوانسیون، خدشه ای به حق قانونی و قبول شده ملتا یا گروه های تحت سلطه استعمار و اشغال خارجی واسه مقابله با تجاوز و اشغال گری و اعمال حق تعیین سرنوشت وارد نمی کنه.
• قبول کردن این کنوانسیون به معنی شناسایی رژیم اشغالگر قدس نیس.
  براساس تبصره این ماده، منبع مرکزی موضوع بند ۱۳ ماده ۱۸ کنوانسیون به وسیله هیئت وزیران تعیین می‌شه.

پیوستن ایران به «پالرمو» چه تبعاتی داره؟

پیوستن کشورها به کنوانسیون «پالرمو» در موارد زیادی چیزای مهم و تعهدات به جرم‌انگاری رو واسه دولت‌ها ایجاد می‌کنه؛ به‌موجب این کنوانسیون، دولت‌های عضو معتقد می‌شن ‌که مشارکت در گروه مجرمانه سازمان‌یافته، تطهیر عواید حاصل از جرم، پولشویی و فساد رو جرم‌انگاری کنن.

بر این پایه، پیوستن جمهوری اسلامی ایران به کنوانسیون «پالرمو» این کشور رو ملز می‌کنه تا قوانین و پروسهای کیفری‌اش رو هم جهت با انتظارات کنوانسیون، بازسازی و بازنگری کنه و یا حتی در مواردی که رفتاری طبق قوانین ایران مجرمانه س، باید طبق قوانین کنوانسیون «پالرمو» اونو جرم‌انگاری کنه، به تعبیری الزاماتی در مفاد این کنوانسیون هست که ایران باید براساس اون، در قوانین و مقررات کیفری‌اش بازنگری کنه که همین امر ابزاری واسه کشورای سلطه‌گر جهت فشار و سلطه بیشتر بر امور داخلی ایران حساب می‌شه.

پیوستن ایران به کنوانسیون «پالرمو» با انتقادات جدی بعضی نمایندگان مجلس و کارشناسان رو‌به‌رو شده و بیشتر اونا فکر می کنن که با پیوستن ایران به این کنوانسیون زمینه‌های نفوذ به کشور ما بیشتر جفت و جور می‌شه.

منتقدان پیوستن ایران به کنوانسیون «پالرمو» چه می‌می گن؟

یکی از منتقدان جدی الحاق ایران به کنوانسیون «پالرمو» سیدحسین نقوی‌حسینی سخنگوی کمیسیون امنیت‌ ملی مجلسه که درباره تصویب لایحه الحاق ایران به کنوانسیون مقابله با جرائم سازمان‌یافته فراملی در مجلس معتقد که علی‌رغم اینکه مجلس شروطی رو ضمن این لایحه مصوب کرده، اما این شروط کافی نیس.

هم اینکه ایشون بر این موضوع هم باور داره که طرف‌های غربی از جمله آمریکا تلاش دارن با برجام و ارائه اسنادی به ایران در دوران پسا برجام، ایران رو کنترل کنن، از این جهته که در دوران پس از برجام اسنادی مانند مثل ۲۰۳۰، الحاق به‌ (اف‌ای‌تی‌اف) و کنوانسیون «پالرمو» رو مطرح کرده‌ان.

سخنگوی کمیسیون امنیت‌ملی مجلس با وجود تصویب لایحه الحاق ایران به کنوانسیون «پالرمو» در مجلس، قائل به نگرانی‌هایی در این باره س و عقیده داره که بندهایی در این نوع قرارداده ها هست که در آینده واسه دکترین نظامی ما مشکل‌ساز می شه، طوریکه تعریف اونا از پولشویی و تروریسم با قوانین داخلی ما فرق داره که همین امر باعث ایجاد مشکلاتی در آینده می‌شه.

یکی از موافقان پالرمو میگه که ایران در فرصتی که با الحاق به این کنوانسیون به دست می‌آورد، شک نداشته باشین نقش بیشتری رو واسه مقابله با چیزی که جرائم سازمان‌یافته نامیده می‌شه، اجرا می کنه.
واقعیت اون هستش که در وقت حاضر سلسله‌ جرائمی مثل‌ قاچاق مواد مخدر، قاچاق آدم، قاچاق مهاجران غیرقانونی و قاچاق اموال و آثار فرهنگی و تاریخی و عواید مالی به وجود اومده به وسیله این‌گونه جرائم می‌تونن مخاطرات رو علیه امنیت ملی ایران بسازن.

شک نداشته باشین الحاق ایران کمک می کنه که این مخاطرات به کمترین حجم و اندازه خود برسه. اینطوری ایران با در نظر گرفتن مفروضه‌های امنیت ملی خود نیازمند این همکاری‌هاست و صرف در نظر گرفتن وجود سیاسی نباید انگیزه‌ای واسه مخالفت الحاق به این معاهده شه.

داستان پالرمو به نظر میرسه حتی پس از تصویب مثل برجام، کلید واژه جذابی واسه رسانه ها و منتقدان همیشگی دولت باشه. به هر حال، ایران عصر ۱۴۰۰ حتما تحت تاثیر FATF، پالرمو و برجام میشه. زنده باد ایران.